Het lange, bewogen leven van de concertpianiste Alice Herz-Sommer (Praag, 1903). De Amerikaanse fan Caroline Stroessinger schetst alle fasen en facetten van Alice’ leven in een veelluik, dat recht doet aan de gelukkige jaren in Praag (waar Kafka huisvriend was), de gevangenschap met zoontje Rafi in kamp Theresienstadt (1942-1945), de jaren als inwoner van de jonge staat Israël (met Golda Meir), en ten slotte de periode in Londen: als 108-jarige is ze de oudste Holocaust-overlevende. Kern van het veelluik vormt de episode waarin Alice zichzelf en de medekampbewoners op de been hield dankzij haar pianospel: honderd maal trad ze op in het kamp. Muziek bood troost en hoop. Het boek is niet chronologisch, maar bestaat uit diverse momentopnamen van Alice’ leven tegen de achtergrond van de politiek-maatschappelijke drama’s van de eeuw. Bespiegelingen over o.a. de filosofie van Spinoza worden afgewisseld door intermezzi over bijvoorbeeld haar sobere leefwijze. Rode draad vormt de heilzame werking van muziek. Warm portret van een sterke vrouw met een aanstekelijke levensvisie. Verberg tekst