Het meisje onder de straat is al de vierde thriller van het Zweedse schrijversduo Roslund en Hellström waarin een zaak van politiecommissaris Ewert Grens wordt gevolgd. Toch is deze nieuwste gemakkelijk afzonderlijk te lezen.

Roslund en Hellström zetten de lezer meteen met beide voeten in de krakende sneeuw van Stockholm, waar de verschoppelingen van de maatschappij een onderkomen hebben gevonden in de tunnels onder de stad. Pas wanneer men in een van de ondergrondse ruimten een vermoorde vrouw aantreft, worden de doofpotjes ? of liever: de putdeksels ? opengebroken. Dan blijkt dat het ondergrondse bewoond wordt door in de kou gezette psychiatrische patiënten, mishandelde vrouwen, misbruikte kinderen. En precies daar loopt ergens de moordenaar van de vrouw rond. Hoe krijg je echter bovengronds wat zich al jaren verscholen houdt? Bovendien krijgt commissaris Grens een tweede bitter smakende zaak op zijn bord: in de stad werden maar liefst 43 Roemeense straatkinderen gedropt. Jongeren die apathisch werden door overvloedig druggebruik en getraumatiseerd zijn door hun verleden. Het gepuzzel kan beginnen: Hebben deze kinderen iets te maken met de wereld onder het putdeksel? Zijn zij ook 'afval' dat de maatschappij wil lozen?

De zoektocht naar antwoorden houdt je tot het einde in de ban. Dat heeft niet alleen te maken met de prima in elkaar passende plot, maar ook met de vormgeving daarvan. Korte hoofdstukken volgen elkaar op, waardoor het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt verteld, wat de personages tot mensen van vlees en bloed maakt. Zo blijkt dat Grens, een nukkig en onsympathiek man, heel wat persoonlijk leed te verwerken heeft, wat zijn stugge en schijnbaar onverschillige houding kan verklaren. Een van zijn sidekicks is Mariana, een jonge agente die een sterk empatisch tegengewicht vormt. Daarnaast is er hun collega Sven, een tactvol en voorzichtig te werk gaande agent die een rationeel alternatief moet bieden voor de wispelturige Grens. Maar centraal staat Jannike, het meisje onder de straat met roet op haar gezicht en tal van vuile lagen om haar lichaam te beschermen.

Naast een spannend en boeiend verhaal biedt dit boek ook meer. Het grijpt je naar de keel en opent je ogen voor een wereld die je tot dan toe onbestaand achtte. Roslund en Hellström breken een lans voor meer sociale betrokkenheid voor de 'vergeten mensen' in de maatschappij, mensen die er wel zijn maar waar niemand naar op zoek is. Tevens stellen ze ook de houding van de overheid aan de kaak, die deze problematiek links laat liggen. Dat engagement wordt gelukkig niet aan de lezer opgedrongen, maar wel aangeboden in dit geweldige verhaal, dat menigeen hopelijk een krop in de keel bezorgt en 'dieper' leert kijken dan het beton van de straat. [Gitta Van Reeth] Verberg tekst

Vroeg in de ochtend verlaat Evert Grens -de Stockholmse commissaris is inderdaad weer van dienst in de vierde thriller van het Zweedse schrijversduo- zijn bureau, waarop al 32 dikke dossiers van lopende, niet-afgehandelde zaken liggen. Meer dan veertig graatmagere, verslaafde Roemeense straatkinderen zijn in de stad gedumpt. Nog voor de dag echt begint, dient zich een tweede zaak aan: een verminkt lijk in de kelder van een ziekenhuis. Grens en zijn medewerkers Sven Sundkvist en Mariana Hermansson hebben de daaropvolgende 53 uren hun handen meer dan vol. Levensechte dialogen leggen de psyche van de personages mede bloot; bloedstollende scènes beschrijven het leven in de onderbuik van Stockholm en maken dit verhaal tot een meeslepende pageturner. In een speciale opbouw zijn de twee parallelle verhalen met elkaar verweven in een soort ‘spel’ met de tijd, wat wordt gereflecteerd in de titels van de hoofdstukken. De documentaire inslag en het centrale thema -een vlijmscherpe aanklacht tegen de schending van kinderrechten- verraden veel sociaal engagement. Weer een Scandinavische succesthriller mét inhoud. Paperback met kleine druk. Verberg tekst