Abdel (ik-persoon) is 7 wanneer er hevige protesten uitbreken in de Syrische stad Aleppo. De daarop volgende jaren groeit de jongen op te midden van geweld en oorlogsgruwelen in Syrië. In 2017 worden Abdels ouders vermoord en vanaf dat moment moet de dan 13-jarige jongen alleen overleven. Abdel vlucht naar een vluchtelingenkamp in Turkije. Wanneer hij daar ziek wordt, belandt Abdel met behulp van een Vlaamse dokter in een opvangcentrum in België. Het verhaal van Abdel is aangrijpend. Hij krijgt met zowel behulpzame als haatdragende mensen te maken. De traumatische ervaringen door de oorlog en onverdraagzaamheid van anderen drijven Abdel tot wanhoop en verdriet. Ondanks alles is Abdel bescheiden, moedig en heeft een sterk gevoel voor rechtvaardigheid. Ook is er continue spanning door de gevaarlijke of ongemakkelijke situaties waarin Abdel terechtkomt. In het verhaal worden veel historische gebeurtenissen uitgelegd en dragen mede bij aan de sterke plot. Verschillende kanten van partijen in oorlogen en actualiteiten worden belicht met nadruk op de onmacht van vele vluchtelingen. Dit verhaal zal de bewustwording over de situatie van vluchtelingen versterken. De auteur is bekend van jeugdboeken met zware (oorlogs)thema’s waaronder 'Oorlog in een koffer'* (2017). Vanaf ca. 13 jaar. Verberg tekst

De verhaallijn in dit boek gaat over Abdel, een jongen die na de dood van zijn ouders vanuit Syrië naar België vlucht. Abdel is 13 of 14 jaar, dat wisselt in het boek. Het personage van Abdel is echter wel goed gekozen. Hij heeft ouders die verre van extreem zijn. Abdels moeder kleedt zich vrij westers en zijn vader is docent geschiedenis aan de universiteit. Zijn vader is neutraal in alle conflicten maar weet er door zijn job erg veel over. Hij pleit voor de vrede, maar zeker niet te luid zodat hij niet als verrader kan worden gebrandmerkt. Wanneer de situatie in Syrië uit de hand loopt, gebeurt het toch.

Je zou denken dat deze mishandeling van zijn vader of op z’n minst de dood van Abdels ouders erg intens is. Ik had me verwacht aan een emotioneel boek waarbij ik meer dan een traantje zou laten. Dat was echter niet het geval. Het boek lijkt meer een les in de hedendaagse geschiedenis. De ouders van Abdel overlijden schijnbaar tussen de opsomming van feiten door. Voor mij kwam dat heel bizar over. Elk gevoel lijkt te ontbreken. Ook de schrijfstijl zelf is erg afstandelijk. Zo wordt er bijvoorbeeld vaak naar personages verwezen met hun voor- en achternaam.

Berti Persoons sleurt er in dit boek allerlei andere oorlogen bij. Ook de zaak van de Koerden en het beleid van Trump worden op de korrel genomen. Wie daar al veel van kent, zal misschien meer van het verhaal mee hebben dan de doorsnee 12-jarige voor wie dit boek bedoeld is.

Verberg tekst