Wanneer bij het verwijderen van een fresco van de hand van de beroemde Catalaanse schilder Amadeo Lax, in de patio van zijn huis aan de Pasajo Domingo, het gemummificeerde lijk van zijn vrouw Teresa wordt ontdekt, slaat de paniek toe bij de Barcelonese autoriteiten. Het is immers de bedoeling in het pand eerstdaags een openbare bibliotheek voor moderne kunst te openen en de ontdekking van een moord, zelfs als die al meer dan zeventig jaar geleden gepleegd werd, zou de feestvreugde danig kunnen verstoren. Met Modesto Lax, zoon van de schilder en zijn kleindochter Violeta, een kunsthistorica die in de Verenigde Staten woont en naar Spanje is overgekomen om het werk van haar grootvader te catalogiseren, wordt overeengekomen dat men de eerstvolgende vijfentwintig jaar het stilzwijgen zal bewaren over deze gruwelijke ontdekking.
Maar zo eenvoudig is dat niet. Er wordt nog een afgesloten kamer ontdekt. Violeta krijgt een geheimzinnig mailtje uit Otranto aan het Comomeer van een vrouw die beweert meer te weten over de gebeurtenissen die in 1936 geleid hebben tot die gruwelijke daad. En er blijven nog heel wat vraagtekens over met betrekking tot intrigerende vondsten in geheime bergplaatsen. Zo is er een gouden ring waarop de naam van Francesco Canals Ambrós gegraveerd staat, een befaamd medium in de kringen van de spiritistische genootschappen die rond 1900 een grote aanhang hadden in heel Europa. En er is de rol van Don Octavio Conde, eigenaar van het grootwarenhuis El Siglo, dat de dag dat hij naar New York zou afreizen tot op de grond afbrandde — in dezelfde week waarin ook Teresa Lax verdween. Het uitbreken van de burgeroorlog maakte echter alle ernstig onderzoek onmogelijk en de zaak raakte in de vergetelheid. Tot aan de verwijdering van het fresco in 2010, waarbij een verborgen deur tevoorschijn kwam.
Het verhaal in deze veelkleurige roman wordt verteld aan de hand van het onderzoek dat Violeta voert, waardoor de familiegeschiedenis wordt onthuld en in perspectief wordt geplaatst. Talrijke verhaallijnen ontwikkelen zich op die wijze en worden ingenieus met elkaar verbonden. Dat gebeurt naast het rechttoe rechtaan vertellen ook door het invoegen van kunsthistorische beschrijvingen van schilderijen die betrekking hebben op de personages, de weergave van het mailverkeer en de brieven die Violeta aan familieleden en vrienden richt, door persartikelen die verslag doen van opzienbarende gebeurtenissen, uittreksels uit processen-verbaal etc.
Terwijl het verhaal van de familie in het verleden, zoals dat zich tot aan de moord heeft afgespeeld, met verve wordt verteld en de verschillende personages en hun onderlinge relaties accuraat en levendig worden neergezet, is het gedeelte dat de actuele zoektocht beslaat, nogal teleurstellend. De personages worden vlak en dreigen zoals in de eerste de beste soap karikaturaal te worden. Daarbij komt de neiging alles te willen verklaren en weinig of niets aan de verbeelding over te laten. Literair is De kleur van de herinnering een gemiste kans, maar het is wel goede ontspanningslectuur.
[Jan Baes] Verberg tekst

Veelstemmige romanthriller met twee verhaallijnen: een die speelt in 2010 waarin gepromoveerd kunsthistorica Violeta het oeuvre van haar grootvader, de schilder Amadeo Lax, onderzoekt en daarbij een lugubere ontdekking doet; en de ander die de geschiedenis van Amadeo (en die van de Barcelonese bourgeoisie eind negentiende en eerste helft twintigste eeuw) vertelt. De stukken van Violeta zijn divers met o.a. e-mails, notities en een proces verbaal. De Spaanse schrijfster (1970) is zeer productief. Ze debuteerde in 1995 met 'Cuentos citricos' (Citroenzure verhalen), schrijft o.a. jeugdliteratuur en heeft zo´n negen romans gepubliceerd waaronder het bekroonde 'La muerte de Venus' (2007, De dood van Venus). Intrigerende en ouderwets spannende roman in een soepele vertaling over een familiegeheim, spelend in het Barcelona dat we kennen van Mendoza en Ruiz Zafón. Kleine druk.