Kijk eens wat ik kan!" roept Douwe Das. Hij doet van alles om de aandacht van zijn papa en mama te trekken, maar ze kijken niet. Dan graaft Douwe Das een nieuwe gang, heel diep en heel ver, weg van alle anderen. Lang houdt hij het niet vol, in zijn eenzame holletje. Hij graaft zich weer een weg omhoog. Papa, mama en opa Das hebben hem de hele tijd gezocht. Ze zijn zo blij dat hij terug bij hen is, en ze kijken vol bewondering toe hoe hoog Douwe de bal kan schoppen. Dit eenvoudige verhaal over het belang van bevestiging is knap geïllustreerd met een doordacht gebruik van kleur, perspectief en afstand. Bij begin en eind domineren groen en geel in het bos. Onder de grond overheersen rood en paars, met heel intense tinten voor Douwes eenzame tocht. Die contrasteren fel met het schitterende geel als Douwe in mama's armen vliegt. Perspectief en afstand wisselen voortdurend. Waar je op de eerste prent Douwe Das van dichtbij trots tegen de bal ziet schoppen, zie je hem op de tweede prent van heel ver in vogelperspectief, wat zijn eenzaamheid accentueert. De decors zijn sober ingevuld, maar de enkele details verhogen de herkenbaarheid: op moeilijke momenten wordt Douwe Das met een knuffeleend afgebeeld en op de slotprent staan er drie taarten te wachten. [Jan Van Coillie] Verberg tekst

'Maar niemand kijkt'. 'Maar er is niemand die het ziet'. Daar zit het probleem. Douwe Das kan doen wat hij wil, niemand besteedt enige aandacht aan hem. En als er al eens iets tegen hem gezegd wordt, is dat meestal in de vorm van 'doe dit of 'doe dat'. Dus bedenkt hij iets waardoor ze wel naar hem moeten kijken. Hij graaft een gang om zich in te verbergen. Natuurlijk gaan zijn ouders hem zoeken maar ze vinden hem niet. Hij komt dus maar uit zichzelf tevoorschijn. Maar zijn plannetje is gelukt, hij krijgt de aandacht waar hij zo naar verlangde. Vergelijk de eerste illustratie in het boek met de laatste en het wordt nog eens extra duidelijk waar het in het verhaal om gaat. Heel suggestief zijn ook de illustraties van Douwe Das in zijn verbergplek, samen met zijn knuffeleend. Een actueel gegeven is op heldere, evenwichtige wijze vormgegeven in tekst en illustraties. Deze beslaan steeds een dubbele pagina en zijn deels in spattechniek, deels geschilderd met contouren en details in inkt. De kleuren zijn fraai: veel geel en groen boven de grond, rood en bruin voor ondergronds, zodat het hier niet echt donker is. Alle dieren dragen iets menselijks: vader een stropdas, moeder pantoffels, Douwe een sjaal en opa een bril. Voor zowel auteur als illustratrice een debuut. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst