Cass leidt een perfect leven. Ze presenteert een succesvolle radioshow samen met Jack, een collega die haar man is geworden. Samen hebben ze drie kinderen en wonen ze in een mooi huis. Aan dit leven komt een einde als de journaliste Imogen niet alleen een interview van haar afneemt maar ook met haar man aan de haal gaat. Zoon Sean krijgt bovendien van zijn vriendinnetje Pandora te horen dat ze zwanger is. Sean kan elk meisje krijgen dat hij wil en hij voelt zich beetgenomen. Hij gelooft zelfs niet dat Pandora zwanger is tot hij haar buik ziet opbollen. Het kind wordt geboren en Sean lijkt zijn vaderrol te aanvaarden, maar dit keer is het Pandora die redenen heeft om aan hem te twijfelen.Dochter Sophie heeft dan weer haar eigen strategie ontwikkeld om vader en moeder weer bij elkaar te krijgen. Ze verklaart dat ze bij pappie wil komen wonen en hangt daar op succesvolle wijze de vervelende tiener uit. Jack breekt met Imogen. Het verhaal krijgt een onverwachte wending als Sophie onderdeel wordt van een gijzelingsdrama. Ze blijft merkwaardig en ongeloofwaardig kalm als ze in de macht is van een moordenaar.
Drie is te veel is beslist niet het beste dat Jill Mansell al heeft geschreven. Van enige humor is geen sprake. Het is moeilijk om met gelijk welk personage mee te leven, iets wat nochtans een vereiste is voor een goede chicklit. Imogen is een schijnheilige, valse vrouw die op de laatste bladzijden zelfs elk respect verliest als ze dronken is en zoon Sean probeert te verleiden. De mannen in het boek komen er al niet veel beter uit: zij lijken maar één ding te willen. Er wordt veel gescholden en er straalt weinig warmte van de bladzijden. Stijl en taal boeien niet, nergens staat er een goede vergelijking of zijn er pittige dialogen. De verhaallijnen worden maar halfslachtig uitgewerkt en het einde lijkt nergens op. Je vraagt je af of de uitgever vergeten is een aantal bladzijden te publiceren. [Gerda Sterk] Verberg tekst

Het gelukzalige glamourleventje van radiopresentatrice Cass met haar beroemde man Jack en hun drie kinderen, van wie er twee eveneens bekend zijn, spat als een zeepbel uit elkaar, zodra journaliste Imogen Trent de trouwe, huiselijke Jack inpalmt. De kinderen zijn furieus, want hun moeder lijdt, ondanks de sympathie van radio luisterend Londen. De vlotte plot, waarin verschillende verhaallijnen elkaar kruisen, is doorspekt met hilarische momenten en bevolkt met levendige personages. Jammer dat hun psychologische ontwikkeling, anders dan in later werk van de auteur, niet meer is uitgediept. Thema’s als klassenverschil, racisme en onvruchtbaarheid komen slechts zijdelings aan bod; wat extra aandacht – hoe humoristisch ook – had meer vlees aan het bot opgeleverd. Het boek verscheen voor het eerst vijftien jaar geleden. Van internet, e-mail en gsm is dus nog geen sprake. Voor een roman in dit genre doet dat anno 2011 vreemd aan. De bestsellerauteur levert niet haar sprankelendste boek af, maar trakteert de fans op romantisch leesplezier. Normale druk. Zie ook: http://www.jillmansell.co.uk/. Verberg tekst