Atlanta, november 1974. Een paar maanden geleden is president Richard Nixon vanwege Watergate afgetreden, het Congres heeft net de financiering voor de oorlog in Vietnam stopgezet en de mooie, door het leven niet gespaarde Kate Murphy maakt zich klaar voor haar eerste dag bij het City of Atlanta Police Department. Dat belooft geen wandeling in het park te worden, want het overgrote deel van haar collega's zijn blanke, drankverslaafde racisten en vrouwenhaters, die bovendien onder hoogspanning staan omdat een vermeende zwarte seriemoordenaar, de 'shooter', het op blanke agenten gemunt heeft. Kate wordt toegewezen aan Jimmy Lawson. Hij is een dag eerder getuige geweest van de shooters moord op zijn politiepartner Don Wesley. Jimmy verwelkomt haar in zijn patrouillewagen met de gevleugelde woorden: 'Kut die je bent.' Later zal Kate bevriend raken met Jimmy's zus Maggie, die eveneens politieagente is. Wanneer Maggie ontdekt dat haar broers verklaring over de moord op Don met haken en ogen aaneenhangt, besluit ze samen met Kate op onderzoek uit te trekken.

Voor Veroordeeld baseerde Karin Slaughter zich op een waargebeurde reeks moorden uit de jaren zeventig in de zuidelijke stad Atlanta, waar het racisme welig tierde, ook al had de zwarte meerderheid net een zwarte burgemeester verkozen. In een denderende rechttoe-rechtaanmachostijl schetst ze een geloofwaardig beeld van dat corrupte blanke politiekorps dat nog niet doorheeft dat de tijden écht aan het veranderen zijn. Soms drenkt Slaughter haar pen in een overdosis testosteron, waardoor haar agenten karikaturale trekjes krijgen en onbedoeld connotaties oproepen met hun geheel in leder gehulde collega van de discoband Village People. Om haar talloze Nederlandse fans te behagen maakt Slaughter ook nog een uitstap naar Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog. Haar talloze Vlaamse fans krijgen dan weer een paar sneren. Zo laat ze een van haar personages zeggen: 'Vlamingen praten alsof ze bloemen in hun mond hebben.' Iets waar ze zich in haar dankwoord overigens netjes voor verontschuldigt.

VEROORDEELD ***

Karin Slaughter , Cargo (originele titel: Cop Town), 480 blz., ? 19,90.

JAN STEVENS ■

Verberg tekst

Atlanta, 1975. De jonge Kate Murphy begint aan haar allereerste werkdag bij de politie. Met knikkende knieën, want niemand geeft een cent om haar slaagkansen en de verwachting is dat ze het nog geen dag uithoudt. Het politiedepartement van Atlanta staat namelijk niet meteen bekend om zijn gastvrijheid: mannen willen niet met vrouwen samenwerken, blanken niet met zwarten en ervaren agenten niet met groentjes. Tussen alle groepen heerst een strikte scheiding en een grote minachting ten opzichte van elkaar. Kate wordt gekoppeld aan de blanke Jimmy Lawson, wiens partner amper een dag eerder voor zijn ogen werd vermoord. Jimmy is vastbesloten de dader te vinden, maar omdat Kate niet in zijn plannen past, dumpt hij haar bij zijn collega en zus Maggie. Beide vrouwen ontdekken dat er ongerijmdheden zitten in Jimmy’s verklaring over de dood van zijn partner, maar ze worden niet serieus genomen. Zeker niet door Jimmy en Maggies oom Ted, een van de meest ervaren agenten uit het korps, maar ook een van de grootste racisten en vrouwenhaters.
Karin Slaughter schuift haar vaste hoofdpersonages Sara Linton en Will Trent even aan de kant om haar oeuvre op te frissen met een stand-alone thriller met nieuwe personages. Wie bekend is met haar oeuvre, weet dat Slaughters boeken zich in de omgeving van Atlanta afspelen. Nieuw is dat het volledige verhaal zich afspeelt in het verleden, namelijk halverwege de jaren zeventig. Het is een tijd waar sommigen wellicht met weemoed aan denken, maar die ook gekenmerkt wordt door een strikte rassenscheiding, vrouwenhaat en homofobie. Slaughter heeft grondig onderzoek verricht en komt met een heel beeldend, filmisch en gedetailleerd beeld van Atlanta anno 1975. Veroordeeld is daarom niet alleen een spannende thriller, maar ook een boeiend tijdsbeeld. In zekere zin kunnen we zeggen dat Atlanta het belangrijkste hoofdpersonage van het boek is.
Het misdaadverhaal is netjes uitgewerkt, naast de moord op Jimmy’s partner is er ook nog een moordenaar (de ‘Shooter’) die het gemunt heeft op agenten. Het is niet het meest originele verhaal van Slaughter, maar het fungeert vooral als omkadering voor Atlanta. De schrijfster houdt van personages met littekens en haar daders opereren wel vaker uit restanten van een getroebleerd verleden van kindermisbruik, geweld en/of verwaarlozing. Ook Veroordeeld is een rauw en duister verhaal met personages die dicht op of totaal over de grens van het toelaatbare handelen (zoals een van de personages het formuleert: ‘Evil people can do good, and good people can do evil’). Sommige hoofdstukken worden verteld vanuit het standpunt van de shooter waardoor we leren hoe hij zo wreed is geworden. Niemand in Slaughters verhalen kende een fijne jeugd, en als je zoals Kate het geluk hebt gehad om op te groeien in een warm gezin, dan laat de schrijfster je man wel sneuvelen in de Vietnamoorlog.
Slaughter houdt zich al jaren schijnbaar moeiteloos staande aan de top van het thrillergenre en Veroordeeld verandert niets aan deze status. Een sterk boek. [Karen Vandyck] Verberg tekst

Na diverse thrillers die in een reeks geschreven zijn, is dit boek met geheel nieuwe personages een ‘stand alone’ (of misschien wel het eerste deel van een nieuwe serie). De Amerikaanse bestsellerauteur situeert een spannend verhaal in de jaren zeventig van de 20e eeuw, de tijd van vele veranderingen. De jonge vrouwelijke agenten Kate Murphy en Maggie Lawson moeten zich bij het Atlanta Police Department in de staat Georgia handhaven tussen machomannen in een sfeer van racisme, homohaat en angst van deze mannen voor emancipatie. De vrouwen worden gekleineerd en enkel als lustobject gezien. Op Kate’s eerst werkdag wordt een vijfde politieman vermoord, en raakt een zesde gewond (Maggie’s broer). In de jacht op de politiemoordenaar zijn het de twee vrouwen, die de dader ten slotte op het spoor komen. Boeiend beschreven personages, waarbij het oorlogsverleden van Kate’s Nederlandse oma prima in het verhaal verweven is. Vlot leesbare thriller, waarin een uitstekende tijdsbeeld wordt geschetst, geschreven in de bekende Slaughterstijl, met een spannende, maar niet echt verrassende ontknoping. Kleine druk. Verberg tekst