Met Anna in de dierentuin heeft Kathleen Amant opnieuw een vervolg gebreid aan de vele avonturen van haar welbekende personage. Na bezoekjes aan onder andere het circus en een boerderij trekt Anna dit keer samen met haar papa naar de dierentuin. Wat volgt is een illustratief verslag vol dierenpret. Naast alle dieren in het park bewonderen hoort bij zo'n trip ook een lunchpauze met lekkere broodjes en natuurlijk een ijsje: kortom, Anna beleeft een dagje waar menig peuter jaloers op kan zijn.
Het boek laat zich voorlezen aan peuters vanaf twee jaar en Amant volgt hetzelfde format dat we van haar gewend zijn in deze reeks. Op de linkerpagina staat een kort blokje tekst met grote letters en nooit meer dan zeven regels. De rechterpagina is dan weer volledig gewijd aan een illustratie in Amants herkenbare stijl. Amants prenten zijn eenvoudig: zwart omlijnde figuren met weinig details in basiskleuren, geplaatst tegen felle kleurvlakken. De tekeningen bestaan ook nooit uit veel meer dan een Anna met telkens een ander dier of haar vader. Erg creatief is het boek dus niet en ook op narratief vlak valt er niet zo heel veel te beleven. Het spannendste moment in het boek is wanneer twee kleine oortjes die boven een wateroppervlak uitsteken plots een gigantisch nijlpaard blijken te zijn. In een reeks waarin al meer dan dertig boeken verschenen zijn is het succes dan ook niet te zoeken in de originaliteit, maar in de herkenbaarheid voor peuters. De simpele opzet van de prenten maakt het voor de peuters mogelijk de dieren aan te wijzen en ze te benoemen. Het boekje is hier en daar zelfs educatief: we leren dat apen elkaars vlooien opeten en dat echte beren niet zo aaibaar zijn als teddyberen.
Anna in de dierentuin toont dieren en daar blijft het bij. Meer hoeft dat misschien niet te zijn, en zo zijn de peuters net als Anna helemaal tevreden na een dagje nieuwe dieren leren kennen. [Karen Vermeulen] Verberg tekst

Anna gaat met papa naar de dierentuin. Wat is daar veel te zien: de leeuwen met hun wilde haren, bij de beren die ze wel zou willen aaien, bij het nijlpaard dat héél lang onder water kan, bij de krokodil die misschien ook zijn tanden wel moet poetsen en bij nog veel meer dieren. Anna eet met pappa de zelfgesmeerde broodjes en smult van een heerlijk ijsje. Wat een feestelijke dierentuindag! Dit bijna vierkante prentenboekje met twee afgeronde hoeken kent vrij veel tekst. Deze is telkens op de linkerpagina gedrukt in een kinderlijk, zwart lettertype dat mooi past bij de speelse, zwartomlijnde illustraties. De tekeningen zijn kleurrijk, eenvoudig en vullen steeds de gehele rechterpagina. Het verhaal wordt verteld in de tegenwoordige tijd en leert peuters een aantal eenvoudige feitjes over de dieren in de dierentuin. Deel uit de uitgebreide serie over Anna, die eerder te zien was bij de kapper, op de kermis, op de boerderij en op nog veel meer plekken waar van alles te beleven en te leren is. Vanaf ca. 2,5 jaar. Verberg tekst

Anna en papa maken een uitstapje naar de dierentuin. Anna is erg ongeduldig en wil alle dieren zien. Ze gaan eerst een kijkje nemen bij de giraf, maar die heeft geen oog voor haar. De giraf vindt de malse blaadjes in de boom veel te lekker. Anna ziet hoe de apen elkaar vlooien. Papa geeft hier en daar wat uitleg. Ze picknicken samen en zetten hun tocht verder. Anna ziet de olifanten, de beren, een leeuw, een krokodil, een zebra en een nijlpaard. Tussendoor mag ze ook nog een ijsje. Aan het eind van de dag mag Anna op papa’s schouders zitten, zo ziet ze alles nog beter. Maar Anna is ook moe van deze drukke dag en langzaam vallen haar oogjes toe.
In dit boekje komen de meest bekende dieren aan bod. Ze worden paginagroot en herkenbaar in beeld gebracht. Je krijgt een goed beeld van de klassieke dierentuin: de dieren staan apart en van op een afstand kan je er naar kijken.
Een leuk boekje in de herkenbare stijl van Kathleen Amant. In de kleuterklas is het ook te gebruiken als voorbereiding op of aanvulling bij een klasuitstap naar de dierentuin.
Verberg tekst