In Lena's wereld is liefde een ziekte. ‘Delirium amoris’, zoals de kwaal wordt genoemd, is de ergste epidemie die de mensheid ooit heeft gekend en moet dus grondig worden aangepakt. Iedereen wordt op zijn achttiende verjaardag behandeld om de rest van hun leven ziektevrij te leven. Lena telt de dagen af tot dat moment.
In Delirium schetst Lauren Oliver een overtuigend argument voor liefde als een ziekte. Aan het begin van elk hoofdstuk staat een verzonnen citaat dat weergeeft hoe diepgeworteld dat geloof in haar fantasiewereld is. Kinderrijmpjes waarschuwen voor de zwaktes van het hart, infobrochures lichten de symptomen toe en gebeden smeken om het behoud van rationaliteit.
Voor Lena is dit allemaal vanzelfsprekend, al haar gedachten en denkwijzen zijn hierop gebaseerd. Ze verlangt zelf naar de garantie van stabiliteit en rationaliteit die de toekomst haar belooft en is zich niet bewust van de strijd tussen cultuur en natuur die ze zal moeten leveren. Lena staat aan hetzelfde startpunt als haar beste vriendin Hana en, net als bij hun vele loopwedstrijden, zien wij hen hun weg afleggen. Maar zullen ze op hetzelfde punt eindigen?
De wereld die Oliver schept is goed opgebouwd, spannend en aanstekelijk. Lena is een levendig personage dat de lezer ziet evolueren doorheen het verhaal. Het concept werpt interessante vragen op, zoals: In hoeverre word je beïnvloed door de maatschappij, je beste vriendin, je familie of je verleden? Zijn deze invloeden omkeerbaar of laten ze onuitwisbare sporen na?
Olivers uitgangspunt biedt ook een uitgelezen kans om iconen uit de geschiedenis een twist te geven. Het is verfrissend om te lezen dat Romeo en Julia een waarschuwingsverhaal bij uitstek is, want waar leidt hun liefde naartoe? Regelrecht naar een snelle dood. Zo wordt ook verwezen naar Jezus' dood als een gevolg van een ‘delirium amoris’.
Een boeiende denkoefening.
[Sahra Correia] Verberg tekst

Het is 64 jaar geleden dat de president en het Consortium de liefde tot ziekte hebben verklaard. Er is een behandeling tegen gevonden die iedereen rond zijn achttiende moet ondergaan. Door deze behandeling worden emoties enorm afgezwakt. De ziekte heeft de tot de verbeelding sprekende naam ‘delirium amoris’ gekregen. Lena (ik-figuur) is bijna 18 en kan niet wachten tot ze de behandeling mag ondergaan. Ze is heel bang dat ze de ziekte zal krijgen. Haar moeder heeft namelijk zelfmoord gepleegd, omdat de behandeling op haar geen vat had. Tijdens haar laatste Evaluatie ontmoet ze Alex. Deze jongen blijkt nooit behandeld te zijn en houdt er heel andere denkbeelden op na, waardoor Lena aan alles wat ze heeft geleerd gaat twijfelen. Het verhaal wordt heel boeiend verteld. Elk hoofdstuk begint met een spreuk, psalm of citaat uit een van de boeken die alle kinderen moeten lezen, waardoor je als lezer de denkbeelden van de samenleving leert kennen. Een kleine inconsistentie is, dat er door deze afgevlakte mensen wel heel heftig wordt gereageerd op mensen die niet behandeld willen worden. Eerste deel van een trilogie*, eerder verschenen onder de titel 'Delirium amoris'. Met nieuw foto-omslag. Van de trilogie wordt een tv-serie gemaakt. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst