*****

In quarantaine zitten is geen pretje, maar in hechtenis zitten omdat het leeggebloede lijk van je buurman in je schuur werd gevonden en jij van de moord wordt verdacht, is ook niet alles. Wie dus troost vindt in de gedachte dat het altijd erger kan, moet in lockdowntijden bij Nicci French zijn. In de nieuwe thriller van het schrijverskoppel uit Sufolk wordt een vrouw wakker in de gevangenis en die blijkt met haar dikke stalen deuren, boertige bewakers en in het midden van de nacht gillende medegevangenen vooral ‘ontzettend gevangenisachtig’. Toch lijkt het erop dat de penitentiaire inrichting waarin Nicci Gerrard en Sean French hun onfortuinlijke hoofdpersonage Tabitha droppen, veeleer gebaseerd is op ilms en series over het onderwerp dan op diepgravende research over het Britse gevangeniswezen. Om niet te zeggen dat het literaire echtpaar zich weleens aan een cliché bezondigt. Zelfs de obligate douchescène ontbreekt niet in deze whodunit met een opgesloten hoofdpersoon, die in haar zoektocht naar de dader niet uitsluit dat ze zelf de keel van haar dorpsgenoot heeft doorgesneden. Het probleem is dat ze zich door haar depressie en de medicijnen die ze daarvoor slikt, nauwelijks iets herinnert van de dag van de moord. Een verteller met geheugenverlies en beperkte toegang tot informatie: het is niet de enige kunstgreep die Gerrard en French nodig hebben om de

MARK KOHN

spanning strak te houden in hun zoveelste samenwerking, maar net als de vele clifhangers waar ze hun lezers op het einde van elk hoofdstuk aan laten bungelen, werken de narratieve handigheden wel. Het duo zal met deze toevoeging aan hun thrillerbibliograie geen prijzen voor inventiviteit winnen, maar na ruim twintig jaar gedeeld schrijverschap hoeft niemand hun nog te leren hoe je een lezer bij zijn nekvel door 400 pagina’s spannend speurwerk sleurt. Bovendien schuilt de originaliteit in Nicci French-thrillers doorgaans niet in de plot, maar in de maatschappelijke achtergrond van de personages. Tabitha is een onaantrekkelijke, onverzorgde en sociaal onaangepaste jonge vrouw. Het mens

combineert okselhaar (!) met een knoert van een autoriteitsprobleem, en het schrijvende echtpaar toont genadeloos aan hoe al die dingen ertoe bijdragen dat de politie, het gerecht en de advocatuur haar bijna als vanzelf als de schuldige beschouwen. Wanneer Tabitha’s proces uiteindelijk van start gaat, blijkt ook dat de auteurs wel degelijk iets te zeggen hebben over de tekortkomingen van de hedendaagse rechtspraak. Door een compleet onervaren persoon in een omgeving vol vreemde tradities – in Engeland doen ze het nog met pruiken – en heel specifieke omgangsvormen te plaatsen, doen Gerrard en French opnieuw een beroep op een klassiek vertelprocedé, maar ze gebruiken het wel om, soms op komische wijze, bloot te leggen hoe een proces met een volksjury niet noodzakelijk de e ciëntste manier is om iemands schuld of onschuld te bepalen. De grote sterkte van de Nicci French-boeken – of het nu om delen uit hun Frieda Klein-reeks of om standalones zoals deze gaat – blijft de manier waarop ze sociaal-maatschappelijke thema’s vlot weten te verwerken tot e ciënte thrillers waar je, voor je het goed en wel doorhebt, enkele uurtjes van je nachtrust voor hebt opgeo erd. Dat de ontknoping van ‘In hechtenis’ uit de lucht komt gevallen, is niet eens zo’n groot probleem, want op dat moment zit je al zo lang op het puntje van je stoel dat je vergeten bent dat die ook een rugleuning heeft. Om een quarantaine mee door te komen zijn er slechtere partners dan Nicci French, maar je moet dan wel hopen dat de maatregelen snel versoepelen, want de twee zijn zo bedreven in hun vak dat het verhaaltje altijd sneller uit is dan je denkt.

Verberg tekst

Tabitha, die aan een zware depressie lijdt en vaak verward is, is recent naar haar geboortedorp teruggekeerd, in de hoop daar wat verlichting te vinden. Maar dan vindt haar klusjeman in haar tuinhuis het levenloze lichaam van haar buurman Stuart Rees. En voor ze het weet wordt Tabitha door de politie meegevoerd en in voorlopige hechtenis genomen. Zelfs haar advocaat niet gelooft dat ze onschuldig is. Met de hulp van een vrijgelaten celgenote neemt ze vanuit de gevangenis haar verdediging zelf in handen. Terwijl duidelijk wordt hoeveel smerige geheimen Rees wel had, probeert Tabitha grip te krijgen op haar duistere gedachten, haar verwarring en twijfel: heeft ze Rees misschien toch vermoord?

Op het schrijversduo Nicci French kun je altijd weer rekenen. En ook in deze claustrofobische roman, waarin een jonge vrouw louter op basis van wat anderen haar vertellen en met enkel de hulp van haar little grey cells op zoek moet naar de moordenaar, stellen Nicci Gerrard en Sean French niet teleur. Een beklemmend, krachtig verhaal over machtsmisbruik en seksuele ontsporing, maar ook over onverwachte vriendschappen en overlevingsdrang.

***

Ambo/Anthos (oorspronkelijke titel: House of Correction), 438 blz., € 22,99.

Verberg tekst

De sociaal onhandige en labiele Tabitha leidt een simpel en teruggetrokken leven, dat hoofdzakelijk bestaat uit werken vanuit huis, zwemmen en wandelen. Ze lijdt aan depressies en is niet gelukkig. Ze is onlangs teruggekeerd naar haar geboortedorp, waar ze een oud opknaphuisje heeft gekocht. Ze heeft bijna geen vrienden. Op een van Tabitha's zwarte dagen vindt klusjesman Andy een lijk in haar schuur. De dode man blijkt haar buurman te zijn, die tevens haar vroegere wiskundekundeleraar was. Toen Tabitha 15 jaar was, heeft hij haar seksueel misbruikt. Iedereen denkt daarom dat Tabitha de dader is en ze belandt in de gevangenis. Ze besluit haar eigen verdediging op zich te nemen in de rechtbank en doet dat op indrukwekkende wijze. Sterke thriller van het beroemde schrijversduo Nicci French.

Jonge vrouw met psychische problemen krijgt last van een engerd, ontvangt geen hulp van de politie en blijkt dan zelf best haar mannetje te staan. Bij dat beproefde recept belandde het auteursechtpaar Nicci French, na een langere serie rond een vaste hoofdpersoon, al eerder. Nu is er dan 'In hechtenis'.

Hoofdpersoon is Tabitha, een jonge vrouw met behoorlijke psychische problemen. Deze heldin wordt niet alleen in de steek gelaten door de politie, maar ook door de advocaat die ze toegewezen krijgt nadat ze wordt beschuldigd van de moord op haar buurman Stuart Rees. Het voorspelt allemaal weinig goeds voor het verhaal en tot overmaat van ramp ligt het taalgebruik van Nicci French opnieuw tegen het cliché aan: haar 'maag draaide zich om' bij het zien van het gevangeniseten.

Haar eigen advocate denkt dat Tabitha inderdaad de moord heeft gepleegd, net als zo ongeveer het hele dorp waar ze pas kort woont. Logisch: Tabitha en Stuart kennen elkaar van vroeger, en al snel blijkt dat Tabitha een sterk motief had om haar buurman met messteken om te brengen. Zijn lijk werd gevonden in haar schuur en de beveiligingscamera van de dorpswinkel heeft precies geregistreerd wie er rond de tijd van de moord naar het huis van Stuart Rees reed. Iedereen met een beetje gezond verstand beseft dat Tabitha als enige in aanmerking komt. Daar plaatst het thrillerechtpaar toch wel handig een element dat de oude Agatha Christies waardig is, of anders het spel Cluedo: kan het toch anders gegaan zijn?

Tabitha ontslaat de advocate die niet gelooft in haar onschuld, en neemt in de met pruiken en toga's gevulde Britse rechtbank haar eigen verdediging op zich. Vanaf dat moment wordt het ongeloofwaardiger maar toch ook wel steeds spannender. Want anders dan al haar voorgangers in de boeken van Nicci French kan Tabitha, immers in hechtenis geplaatst, niet zelf op zoek naar de waarheid. Ze is aangewezen op de getuigen die vooral door de bekakte en hooghartige aanklager worden geleverd.

Het hilarische contact met de rechter, die even bekakt maar zeer onpartijdig blijkt te zijn, trekt lezers door de rechtsgang heen. Hun wacht een waarlijk onverwachte ontknoping: 'waarom heb ík daar nou niet aan gedacht?'

Verberg tekst