Er was eens een kalligraaf, zijn vrouw en haar minnaar. We schrijven Damascus eind jaren vijftig van de vorige eeuw en Nura, de vrouw van de vooraanstaande Syrische meesterkalligraaf Hamid Farsi, is zojuist met haar geheime minnaar Salman de stad ontvlucht. Het eerste deel van de roman is geweven rond deze liefdesgeschiedenis; het biedt onder andere een terugblik op hun beider jeugd — zij is van islamitische origine, hij van huis uit christelijk. Nura wordt uitgehuwelijkt aan Hamid, maar voelt zich vanaf haar huwelijksnacht gevangen, vernederd en diep ongelukkig. Het verhaal biedt een interessant kijkje in de arabische wereld, waar alle mogelijke zonden worden afgedekt met de verstikkende sluier van het geloof en alles wordt gerechtvaardigd met wijsheden uit de Koran. Waar mannen er, naast een aantal hoeren, meerdere echtgenotes op nahouden en ook de herenliefde veelvuldig wordt bedreven. Waar vrouwen een hecht zusterschap vormen tegen de mannelijke overheersing, maar ook in staat zijn om elkaar en hun mannen te maken en breken met hun scherpe tong. Nura ontmoet Salman als hij als loopjongen bij Hamid in dienst treedt en iedere middag het eten ophaalt dat Nura voor Hamid bereid heeft. Nadat Nura is weggelopen verliest Hamid zijn verstand en steekt de playboy Nassri Abbani dood, die hij verdenkt van ontucht met zijn vrouw.
Het tweede deel concentreert zich rond Hamid, als hij in de gevangenis zijn leven overdenkt. Dit deel is vooral interessant omdat het een inkijkje biedt in de keuken alsmede de geschiedenis van de kalligrafie. We komen te weten dat Hamid vergaande plannen had om, net als zijn leermeester Serani, het Arabische schrift te hervormen, het aantal letters in het alfabet uit te breiden en de hoeveelheid synoniemen in de taal drastisch terug te brengen. Dit wordt met argusogen gevolgd door de religieuze fanatici, de zogeheten Zuiveren. Ook de minister van onderwijs en cultuur, aanvankelijk een voorstander van vermindering van het aantal letters, wil er uiteindelijk zijn vingers niet aan branden om de eenheid in de Arabische wereld te handhaven. Uiteindelijk realiseert Hamid zich dat zijn vijanden hem in de gevangenis hebben doen belanden om zijn naam door het slijk te halen, want als ze hem zouden hebben gedood, was hij als martelaar gestorven. Aanvankelijk heeft Hamid in de gevangenis een bevoorrechte positie en wordt hij in staat gesteld om kalligrafieën voor de gevangenisdirecteur te vervaardigen, maar hieraan komt een einde als Syrië tot een militaire dictatuur vervalt. De kalligraaf gaat roemloos ten onder.
Het verhaal is gelardeerd met juweeltjes als 'Stalen pennen zijn gemaakt van dood erts. Ze schrijven goed, maar grof en koud. Stengels zijn tegelijk hard en soepel, zoals het leven zelf.' of 'Vrouwen zijn wezens van de zee. Ze beschikken over eindeloos veel zout water.' Schami toont zich een begenadigd verteller, die met deze roman een moderne variant heeft afgeleverd op de aloude Arabische verhalen.
[Jolies Heij] Verberg tekst

In Damascus wordt in de jaren '50 van de 20e eeuw een jonge, beeldschone moslima uitgehuwelijkt aan een kalligraaf van grote faam. Op bestelling schrijft hij brieven, omgeven met wijsheden en kalligrafieën in kostbare materialen. Het huwelijk is voor de jonge vrouw verre van gelukkig; uiteindelijk verlaat zij haar man en vlucht met haar liefhebbende minnaar, een christen. Tegen de geniale kalligraaf wordt een complot gesmeed als blijkt dat hij de rijke traditie van het Arabische schrift wil moderniseren. Naast deze twee hoofdlijnen, uitgewerkt in resp. het eerste en tweede gedeelte van dit omvangrijke epos rond de Arabische kalligrafie en de liefde in vele gedaantes (ook de homo-erotische), zijn er heel veel nevenintriges die de alwetende verteller niet allemaal afwikkelt. De succesvolle Duits-Syrische auteur, geboren in 1946 in Damascus en in 1971 naar Duitsland geëmigreerd, is er in deze toegankelijke roman in geslaagd een kleurrijk beeld op te roepen van het toenmalige, relatief vredige Syrië. Een lijst met personages ontbreekt helaas. Gebonden, leeslint, kleine druk. Verberg tekst