Boek
Nederlands

Wolf en Hond

Sylvia Vanden Heede (auteur), Marije Tolman (illustrator)

Besprekingen

NIEUWE BEESTJES

Na haar bekende en veelgelauwerde boeken voor eerste lezers rond Vos en Haas ging Sylvia Vanden Heede eens voluit voor een ander dierenduo: Wolf en Hond. Die zijn elkaars neven, maar daarom niet noodzakelijk twee handen op één buik. Want Wolf is wild en bijt als hij trek heeft. Hond is tam, met een baas en een mand. Toch trekken ze als vriendjes geregeld met elkaar op en leren ze van elkaar goede en stoute dingen.

Naar goede gewoonte typeert Sylvia Vanden Heede haar dieren goed: Hond is een beetje bang maar wel slim. En 'het komt op de blaf aan', maar eigenlijk is hij ingoed. Wolf is gevaarlijker, dat ligt in zijn natuur, maar ook een beetje dom. Net zoals bij 'Vos en Haas' zijn deze korte verhaaltjes op en top bedoeld voor eerste lezertjes. Er wordt enorm gespeeld met woorden en klanken en met het omkeren ervan. En er is veel rijm, want daar houden Wolf en Hond ook van. Dat het allemaal een tikkeltje 'Hollands' aandoet, valt op maar stoort niet.

De humor is een andere …Lees verder

Wolf en Hond zijn neven, maar Hond blijft op zijn hoede voor Wolf, een wild dier dat weinig remmingen kent. Als Wolf trek heeft, dan bijt hij, en zonder enige gewetenswroeging bedriegt hij Hond. Hond is een braaf, plichtsgetrouw beestje dat graag een held zou zijn. Hij droomt ervan om ooit een dief te vangen. In het begin laat Hond zich nogal op zijn kop zitten door Wolf. Wolf eet al het spek op, Wolf bezorgt Hond vlooien en durft Hond hiervoor zelfs van diefstal te beschuldigen. Maar dan komt er een keerpunt: Wolf belooft Hond dat hij er voor kan zorgen dat er een artikel over Honds heldendaden in de krant zal verschijnen als Hond erin slaagt de poes uit zijn bos weg te jagen. Dit lukt Hond, weliswaar iets minder heldhaftig dan verwacht. Wolf houdt echter zijn belofte niet, waardoor Hond op wraak zint. Op het einde weet de slimmere Hond zijn neef tot tweemaal toe stevig beet te nemen.
Wolf en Hond bevat negen korte hoofdstukken waarin telkens een afegrond verhaal wordt ver…Lees verder
De hoofdfiguren in dit boek zijn Wolf en Hond, neven van elkaar. Hond is tam, weet veel, is goedgelovig en een beetje bang. Wolf is zijn wilde neef, sluw, gemeen, dol op rijm, maar hij kan niet lezen. Hond heeft heel wat te stellen met Wolf. Zijn neef eet zijn spek op, geeft hem een vlo en hij vindt Hond geen held. Totdat Hond de kat in het bos van Wolf verjaagt! Als Wolf dan zijn belofte niet nakomt, neemt Hond wraak. De tekst is gezet in een duidelijk lettertype en bevat alleen eenlettergrepige woorden en korte zinnen. Ook is er gebruikgemaakt van hoofdletters en leestekens. De schrijfster heeft binnen de verhaallijn aandacht besteed aan typische taalproblematiek voor beginnende lezers zoals woorden die op elkaar lijken (bos en baas) en woorden die je qua klank kunt omkeren (Dag, gat). De gekleurde waterverf- en pentekeningen vormen een mooie aanvulling op het verhaal. Een wat dikker eerste leesboek, AVI-M3, bedoeld voor de beginnende lezer die er geen genoeg van kan krijgen en is t…Lees verder

Over Sylvia Vanden Heede

Sylvia Vanden Heede (Zwevegem, 25 augustus 1961) is een Vlaams kinderboekenschrijfster.

Biografie

Sylvia Vanden Heede groeide op in een groot West-Vlaams gezin. Na drie jaar moderne humaniora in Zwevegem en drie jaar sierkunsten in Brugge, studeerde ze godsdienstwetenschappen in Heverlee. Na haar studies verhuisde ze terug naar West-Vlaanderen, waar ze met haar gezin in Brugge woont.

Haar eerste boek, De spiegelplas stuurde ze in 1985 in voor de Jacob van Maerlant-debutantenprijs. Het boek eindigde als derde en werd twee jaar later gepubliceerd. Sindsdien bleef ze schrijven. Bekendheid verwierf ze vooral met haar veelbekroonde boeken over Vos en Haas, waarbij ze samenwerkt met de bekende Nederlandse illustrator Thé Tjong-Khing. Behalve voor beginnende lezers schrijft ze ook voor tieners en adolescenten. De meeste van haar boeken werden uitgegeven door Lannoo.
In de meeste boeken van Sylvia Vanden Heede …Lees verder op Wikipedia