Met een titel als De laatste zomer en een idyllisch ogende omslagillustratie roept de Franse schrijfster Tatiana de Rosnay onherroepelijk bepaalde verwachtingen op. Protagonist en vertelfiguur is de veertiger Antoine Rey. Zijn vrouw heeft hem net verlaten voor haar vurige minnaar en hij mist het gezinsleven met zijn drie kinderen. Ook zijn job als architect kan hem niet meer te boeien. Ondanks de ontrouw van zijn vrouw houdt hij nog steeds van haar, en hij kan dan ook niet geloven dat ze hem definitief heeft verlaten voor een andere man. Het lijkt gesneden koek voor een midlifecrisis, maar het lot beslist er anders over. Melanie, de zus van Antoine, wordt veertig en hij besluit voor haar een verrassingsweekend te organiseren. Locatie is het Franse eiland Noirmoutier, waar zij als kinderen vele vakanties in hotel Saint-Pierre doorbrachten in het gezelschap van hun moeder en grootouders. Tot die laatste fatale zomer in 1973, toen hun moeder op 35-jarige leeftijd overleed. Sindsdien zijn ze nooit meer teruggekeerd naar de plek. Antoine was toen amper tien jaar en was als een halfgod voor zijn vier jaar jongere zus. Door terug te keren naar het eiland komen de herinneringen aan hun jeugdjaren weer boven. Antoine wil er alles aan doen om te achterhalen waarom zijn moeder in zijn rijke familie Rey na haar dood werd doodgezwegen en begint in de duistere familiegeschiedenis te graven.
De laatste zomer is een zich langzaam openvouwende familiesaga vol milde weemoed en herinneringen aan eindeloze zomervakanties. Het roept de sensaties op van die eerste liefdevolle blik, die eerste kus ook op het strand. Tatiana de Rosnay is een rasvertelster. Met haar eenvoud in stijl en woordkeus gunt ze de lezer ademruimte. Haar wijd meanderende verhaal zit niettemin vol bitterzoete herinneringen, en wordt opgesmukt met levendige dialogen en fragmenten uit flamboyante liefdesbrieven. Net als in haar vorige roman, Haar naam was Sarah (Artemis, 2007), laat ze de emoties hoog oplaaien. De aanvankelijke leegte en verwarring van de hoofdfiguur maakt snel plaats voor een allesoverheersende liefde voor de nieuwe vrouw in zijn leven. Zo mooi als de eerste keer wordt het nooit meer, maar erg veel scheelt het toch niet. Ook de innige band tussen broer en zus wordt treffend beschreven in deze af en toe grappige, maar vooral ontroerende roman. [Laurent Meese] Verberg tekst

Antoine bevindt zich in een moeilijke periode in zijn leven. Hij is verlaten door zijn vrouw van wie hij nog steeds houdt, worstelt met twee lastige puberkinderen en heeft een baan als architect die hem weinig voldoening meer geeft. Dan bezoekt hij met zijn zuster de plaats waar zij in hun jeugd hun vakanties doorbrachten aan de westkust van Frankrijk. Er komen veel herinneringen boven die hem aanzetten tot een speurtocht naar de vroegtijdige dood van hun moeder. Hij ontmoet Angèle, die hem helpt over zijn problemen heen te komen en een nieuwe betekenis geeft aan de begrippen leven, dood en liefde. De dood speelt een belangrijke rol in deze roman, maar is nergens sinister of angstaanjagend. Het verhaal is wat traag en komt moeizaam op gang, maar boeit uiteindelijk wel. De karakters en de emoties worden goed beschreven. Voor een ruime lezersgroep. Paperback, kleine druk in een ruime bladspiegel.