Je zal maar een baas hebben zoals Sarah, een jonge veelbelovende lector aan een gerenommeerde universiteit, heeft: professor en tv-persoonlijkheid Alan Hawthorne, een seksueel roofdier voor wie geen vrouw veilig is. De faculteit is zozeer afhankelijk van zijn financiële inbreng dat geen enkele aanklacht serieus wordt genomen. Als Sarah het dochtertje van een Russische oligarch uit handen van ontvoerders weet te redden, weet ze zich verzekerd van de eeuwige dankbaarheid van de vader. Deze man biedt haar de mogelijkheid zich te wreken op haar baas, die het haar steeds lastiger maakt, omdat ze zijn avances blijft afwijzen. Maar hoe ver kun je daarbij gaan? Het is een origineel maar niet erg realistisch gegeven. Het type man dat denkt overal mee weg te komen wordt goed geschetst en is duidelijk geïnspireerd op Jimmy Savile, de BBC-presentator die jarenlang zijn positie misbruikte. Het verhaal leest vlot weg ondanks de onwaarschijnlijkheden en blijft ook boeien omdat de vraag hoe de hoofdpersoon zich uit een onmogelijke positie kan redden intrigeert. Jammer dat de schrijver zich er aan het slot wel heel gemakkelijk vanaf maakt. Verberg tekst